دم شیر سیصد میلیون دلاری!

     نیاز ارزی داروهای دامپزشکی مورد مصرف در صنعت دام و طیور و آبزیان سالیانه حدود 300 میلیون دلار است. این مقدار بودجه، برای تامین مواد اولیه دارویی و واکسن و افزودنیهای خوراکی دارویی است که نیاز مرغداریهای گوشتی ، تخمگذار ، مادر و گاوداریهای پرواری و شیری را تامین می کند و از طریق کارخانجات داروسازی ، مکمل سازی بعضا فرآوری می گردد و از طریق شرکتهای پخش دارویی  و داروخانه های دامپزشکی توزیع می گردند.مکانیسم شناسایی شرکتهای متقاضی توزیع ارز از طریق دفتر دارو درمان سازمان دامپزشکی صورت می گیرد ، جاییکه واردکنندگان این صنف سالهاست شناخته شده اند و مثل یک خانواده کارگزاران دامپزشکی و ارباب رجوع بخش خصوصی کاملا به هم آشنایند.

       واقعا این رقم چیزی نیست که با توجه به عمق اهمیت ان دولت در تامین ان تردید کند ، اهمیت استراتژیک تامین این اقلام با خیلی از کالاهای دیگر مثل میوه های خارجی …. قابل مقایسه نیست .سستی و غفلت برای تامین ارز بخش دامپزشکی خسارتهای جبران ناپذیری دارد ، جدای از آنکه با صنعتی مواجهیم که بخش قابل توجهی از تحصیلکردگان و متخصصین دامپزشکی و دامپروری را به خود مشغول داشته است و اشتغال آفرینی قابل توجهی را به خود اختصاص داده است ، صنعت دامپزشکی و دامپروری با سلامت عمومی مردم ارتباط دارد و تامین دیر هنگام داروهای دامپزشکی منجر به نهادینه شدن بیماریها در گله های دام و طیور می گردد که خسارات جبران ناپذیری را به همراه خواهد داشت و اصلاح ان چندین برابر رقم فعلی هزینه در بر خواهد داشت. 

  اخیرا فائو آماری داده است که 9 دلار سود در ازای هر یک دلاری که برای جانداران آفریقا خرج می کند عاید می شود به همین خاطر است که این روزها فعالیتهای فائو در شاخ آفریقا افزایش یافته و برای نجات مردم از این شیوه استفاده می کنند که البته بهره وری را نیز افزایش می دهد . این مسئله به ویژه در گوسفندان بسیار صدق می کند ، دخالتهای به موقع و درست می تواند فجایع زیست محیطی را کاهش دهد و تهدیدها را از میان بردارد.

     اکنون به نظر می اید دولت دارد بیشتر وقت را تلف می کند ،  تلاش دارد دست اندرکاران اقتصادی را در لوپی هر چه طولانیتر قرار دهد تا به بروکراسی اداری مشغول باشند که البته این سیاست در بخش دامپزشکی بازی با دم شیر است و می تواند تمام زحمتهای سالیان گذشته را ببلعد.